Wyżej wskazane symptomy winny być jedynie sygnałami, skłaniającymi do zastanowienia się nad sytuacją ekonomiczną prowadzonej działalności. Dopiero jednak analiza przyczyn może być przyczyną do określenia środków i sposobów, mających zapobiec ogłoszeniu upadłości.
Przyczyny upadłości w Polsce mają różnorakie podłoże. Do charakterystycznych lokalnych powodów upadłości zaliczyć można przerost zatrudnienia, czy utratę rynku zbytu poza granicami kraju, ponieważ gospodarka polska jest w dużej mierze nastawiona na eksport wytwarzanych towarów. Zasadniczo jednak przyczyny te można podzielić na zewnętrzne – dotyczące czynników makroekonomicznych i niezależnych od przedsiębiorcy oraz takie, których źródło znajduje się w prowadzonej działalności. Z reguły firmy dostrzegają jedynie zewnętrzne objawy, pomijając niemal zupełnie te leżące w przedsiębiorstwie. Z kolei obserwatorzy zewnętrzni uwagę zwracają przede wszystkim na czynniki tkwiące w prowadzonej działalności. Charakterystyczną cecha polskiego rynku jest obarczanie rządu, polityków, niedoskonałego prawa, czy czynników rynkowych, takich jak przede wszystkim spadek popytu na własne produkty lub usługi. W rzeczywistości jednak znacznie częstsze, niż zdają się to dostrzegać sami przedsiębiorcy, są błędy w zarządzaniu i bieżącym funkcjonowaniu konkretnej działalności.
Przyjąć należy, że przyczyny upadłości są w efekcie kombinacją wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań, w szczególności w słabej jeszcze gospodarce polskie, gdzie firmy w szczególności narażone są na ruchy koniunkturalne rynku zbytu.
Wśród przyczyn zewnętrznych należy wskazać przede wszystkim
Przyczyny wewnętrzne to przede wszystkim: